Ο Roy Rudolph DeCarava γεννήθηκε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης στις 9 Δεκεμβρίου 1919.

Μετά την αποφοίτησή του από το Textile High School της Νέας Υόρκης το 1938, ο DeCarava άρχισε να εργάζεται ως εικαστικός καλλιτέχνης. Συνέχισε την επίσημη εκπαίδευσή του στο Cooper Union (1938-1940),όπου σπούδασε ζωγραφική, αρχιτεκτονική και γλυπτική. Ο DeCarava, λόγω της αυξανόμενης απογοήτευσης του με τις φυλετικές προκαταλήψεις, συνέχισε τις σπουδές του στο Harlem Art Center (1940-1942) και στο George Washington Carver Art School (1944-1945). 

Τη περίοδο αυτή τον επηρέαζαν οι ζωγράφοι Michelangelo, Leonardo Da Vinci, Van Gogh και 

οι Μεξικανοί καλλιτέχνες Diego Rivera και David Alfaro Siqueiros.

Το 1947 άφησε τη ζωγραφική για τη φωτογραφία. 

«Ήταν η αμεσότητα του μέσου που με τράβηξε.Μέσα από την φωτογραφική μηχανή μπορούσα να έχω 

μια κατευθείαν επαφή με τον κόσμο και να εκφράζω τα συναισθήματα του γι' αυτόν άμεσα» είπε.

Οι φωτογραφίες του ξεχώριζαν και σύντομα έκανε τη πρώτη ατομική έκθεση, το 1950 

στην Forty-Fourth Street Gallery στη Νέα Υόρκη.

Ο Edward Steichen (διευθυντής του σχετικά νεοσύστατου τμήματος φωτογραφίας του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης - ΜοΜΑ),  εκτός του ότι αγόρασε δύο φωτογραφίες του και τις περιέλαβε στην ιστορική έκθεση «The Family of Man» , τον βοήθησε και έτσι το 1952, ο DeCarava έγινε ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που κέρδισε μια υποτροφία του Guggenheim στη φωτογραφία.  

Το ποσό ήταν 3.200 δολάρια.  Με αυτά τα χρήματα ο DeCarava ασχολήθηκε με τη φωτογράφιση του Harlem και των κατοίκων του.

Οι φωτογραφίες του (εικόνες της καθημερινής ζωής του Harlem) που έγιναν με την υποτροφία αυτή, αλλά και προηγούμενες, ήταν καλές, αλλά ο DeCarava δεν μπορούσε να βρει κανέναν εκδότη.
Από αυτό το αδιέξοδο τον έβγαλε ο επίσης Αφροαμερικανός ποιητής Langston Hughes, που ενθουσιάστηκε με τη δουλειά του.
Πήγε τις φωτογραφίες του  DeCarava στους εκδότες του Simon και Schuster ,που δέχτηκαν να τις εκδώσουν με την προϋπόθεση ότι ο Hughes θα έγραφε ένα συνοδευτικό κείμενο. Ο DeCarava παρέδωσε περίπου  500 φωτογραφίες στον Hughes, και του άφησε τη πρωτοβουλία της έκδοσης. Έτσι  το 1955  εκδόθηκε το λεύκωμά του με το τίτλο «Η γλυκιά μυγοπαγίδα της ζωής» («The sweet flypaper of life»). Ο Hughes είχε καταλάβει ότι η  πρόθεση του φωτογράφου δεν ήταν να καταγράψει απλά τη καθημερινότητα του Harlem, αλλά να αναδείξει με 

φωτογραφίες/έργα τέχνης τη πραγματικότητα ενός λαού.

Το βιβλίο  πέτυχε αυτό που ήθελε ο DeCarava δηλαδή να αποκαλύψει – αλλά και να υπερβεί την απλή καταγραφή-  τη καθημερινή ζωή της μαύρης κοινότητας. Είχε μεγάλη επιτυχία πουλώντας 25.000 αντίτυπα στη πρώτη έκδοση. 

Οι φωτογραφιζόμενοι αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια από τον DeCarava και η ποιότητα των φωτογραφιών είναι αντίθετη με τις φτωχικές συνθήκες διαβίωσης τους.

Την ίδια εποχή  (και για πολλά χρόνια στη συνέχεια) ξεκίνησε να φωτογραφίζει μουσικούς jazz, όπως ο Louis Armstrong, ο Count Basie η Billie Holiday, ο Thelonious Monk,ο Duke Ellington κ.α.  όχι μόνο στη δουλειά τους αλλά και έξω από αυτή. Αυτό το έκανε λόγω της αγάπης του στη μουσική, αλλά και γιατί έβλεπε συγγένειες ανάμεσα στη φωτογραφία και τη jazz.
Η δουλειά του αυτή περιλαμβάνεται στο καταπληκτικό λεύκωμα  «The Sound I saw», που εκδόθηκε το 2001.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του έλαβε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο Master of Photography, από το International Center of Photography (I.C.P) (1998), το χρυσό μετάλλιο για τα επιτεύγματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, από το National Arts Club (2001), και το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών (2006), την υψηλότερη καλλιτεχνική τιμή που απονέμεται από τον ίδιο τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
 
Ο DeCarava μας απέδειξε  ότι δεν χρειάζεται να πας στην άκρη του κόσμου αναζητώντας την έμπνευση. 

Τα φωτογραφικά θέματά υπάρχουν έξω από την πόρτα του σπιτιού μας.
Όλο του το έργο δημιουργήθηκε στη γειτονιά του, το Harlem. Δεν έφυγε ποτέ από εκεί και τα θέματά του είναι 

από τους δρόμους, τα κλαμπ, τα πάρκα, τις γειτονιές, τις αίθουσες χορού.

 
Ο DeCarava δεν θέλησε να κάνει «μια κοινωνιολογική δήλωση», δεν θέλησε να θεωρηθούν οι φωτογραφίες του 

ως οπτική τεκμηρίωση, αλλά ως προσπάθεια δημιουργικής έκφρασης. 

Επεδίωξε οι φωτογραφίες του να είναι «σοβαρές», «καλλιτεχνικές» και «πανανθρώπινες». 

Και το κατάφερε….

Πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 2009.
 
Πηγές :

- Στο πρώτο video ο Έλληνας θεωρητικός της φωτογραφίας και 

  δάσκαλος φωτογραφίας, Πλάτων Ριβέλλης, μιλάει για τον Roy DeCarava.
- wikipedia
- icp.org
- americansuburbx
- ifocus.gr
- photologio.gr
- youtube